Terapia psychodynamiczna

0
1041

Terapia psychodynamiczna może leczyć depresję, lecz nie powinna być stosowana jako jedyna terapia. Terapeuta pra­cuje na podstawie założeń teorii psychoanalizy sformułowa­nej przez Zygmunta Freuda, która została następnie zmody­fikowana przez innych psychoanalityków na podstawie ich doświadczeń w pracy z pacjentami. Terapeuta zakłada, że wydarzenia z twojej przeszłości wpływają na sposób, w jaki widzisz świat i działasz w teraźniejszości, choć ty sam możesz nie w pełni zdawać sobie sprawę, jaki wpływ wywierają one na ciebie. Doświadczenia te są ukryte w twojej podświado­mości i celem terapii jest poznanie, w jaki sposób na ciebie wpływają.

Kiedy będziesz bardziej świadomy tego, jaki wpływ wy­wiera przeszłość na twoją teraźniejszość, będziesz mógł podejmować lepsze decyzje, jak chcesz żyć i co chcesz teraz robić.

Osoby podatne na depresję często żyją zdominowane ” przez innych. Czują, że gdyby tylko mogły być takimi, jakimi chcą ich widzieć osoby silniejsze od nich psychicznie, zyska­łyby miłość i oparcie. Kiedy nie otrzymują tej miłości i opar­cia, pojawia się depresja; czują się skazane na niepowodze­nie, ponieważ nie potrafią usatysfakcjonować innej osoby. Rozczarowanie to spowodowane jest jednak fałszywymi za­łożeniami. Każdy z nas powinien żyć dla siebie. Żyjemy na­prawdę naszym własnym życiem, kiedy jest nam dobrze z naszymi własnymi uczuciami, dobrymi i złymi.

W dzisiaj już klasycznym artykule z 1917 roku „Mourning and Melancholia” Zygmunt Freud porównuje depresję do żalu z powodu straty kogoś bliskiego. Chociaż osoba cier­piąca na depresję nikogo nie straciła, to jednak traci związek uczuciowy z kochanymi osobami, tak jakby odeszły, a ona pozostała w żałobie. Chory oskarża się, doświadcza poczucia winy, zawstydzenia, ma niskie poczucie własnej wartości i „złość kieruje do wewnątrz”. Złości się i jest rozczarowany miłością bliskich osób, lecz nie może tego wyrazić, ponieważ obawia się odrzucenia przez osoby, których wsparcie uczu­ciowe jest mu niezbędne do przeżycia. Terapeuta stosujący w swojej pracy krótkotrwałą psychoanalizę opiera się na ta­kich właśnie przesłankach.